Dwa polodowcowe kotły znajdują się pomiędzy Wielkim Szyszakiem a Łabskim Szczytem. Powstały u schyłku epoki lodowej, a ich nazwa wzięła się stąd, że śnieg utrzymuje się tu nawet do późnego lata. Śnieżne Kotły mają niezwykłą roślinność. Urocze alpejskie łączki obfitują w pierwiosnki, sasanki, zawilce oraz okazy niespotykane nawet w całej Europie Środkowej. Jeśli chodzi o zwierzęta – niegdyś mieszkały tu niedźwiedzie i rysie. Znalazło to odbicie w nazwach – miejsca poniżej kotłów nazwano Gawrami (od miejsca zimowego snu niedźwiedzi), jedna ze skałek to Niedźwiadek, a niedaleki strumień to Niedźwiada. Dziś Śnieżne Kotły zamieszkują północno-alpejskie gatunki ptaków. Turystyka w rejonie Śnieżnych Kotłów rozpoczęła się w XVIII wieku, początkowo byli to głównie badacze przyrody, ale z czasem turystów przybywało, a na górnej krawędzi kotłów powstał mały szałas, który z czasem przekształcił się w drewniane, a następnie murowane schronisko.